Najstarsze zapiski dotyczące miejscowości pochodzą z roku 1232, gdy na jej terenie znajdował się gród wczesnośredniowieczny. Kiedy przybyli tutaj Krzyżacy, wybudowali zamek, który stał się siedzibą komturstwa. Bezpośrednie wzmianki o parafii pochodzą dopiero z początku XV wieku.W 1466 roku wieś stała się własnością królewską, zaś król Kazimierz Jagiellończyk przekazał ją biskupom chełmińskim.Od tego momentu az do rozbiorów wchodziłw skład tzw. dóbr stołowych biskupów chełmińskich i był ośrodkiem centralnym tzw.klucza starogrodzkiego.W drugiej połowie XVI w. w skład parafii wchodziły następujące miejscowości: Bieńkówka, Borówno, Kałdus, Kiełp, Kokocko, Linda, Starogród, Watorowo oraz sąsiednie Rożnowo i folwark Fijewo pod zamkiem starogrodzkim.W okresie nowożytnym istniała przy kościele szkoła parafialna. Posiadamy o niej wzmianki z następujących lat: 1647 i 1667 - szkoła z nauczycielem, 1700 i 1740 funkcje nauczyciela pełnił organista, 1786 - rząd pruski osadził w szkole swojego nauczyciela, jednakże rodzice nie posyłali do niego dzieci.
II wojna światowa - to czas martyrologii ludności polskiej w parafii. Już 18 X 1939 r.został aresztowany i jeszcze tego samego dnia zamordowany przez Niemców proboszcz parafii Leon Lipski (blisko osiemdziesięciolelni kapłan-działacz niepodległościowy). Nie ustalono miejsca śmierci i pochówku księdza. Niemcy w tym samym czasie aresztowali i zamordowali w pobliskim wąwozie płutowskim kilkunastu światłych parafian.
Kosciól parafialny zamknięto 19 X 1939r. i udostępnili dopiero w 1941r. Gestapo w 1939r. skonfiskowało księgi parafialne chrztów z lat 1677-1874, ślubów z lat 1682-1874 i pogrzebów z lat 1719-1736 oraz 1784-1874, które zginęły bezpowrotnie.
Do parafii należy także kościół filialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Kokocku, który przed II wojną światową należał do gminy protestanckiej.
Co o najdawniejszej historii parafii Starogród wiemy?
Ks. Stanisław Kujot w swojej pracy z roku 1904 pt. „Kto założył parafie w dzisiejszej dyecezyi chełmińskiej?” na temat powstania naszej parafii napisał: cyt. „Najłatwiej byłoby odpowiedzieć, że Krzyżacy ją dla przyszłych osadników Chełmna utworzyli, że następnie gdy tam ci najpóźniej w lecie r.1233 do miasta się przenieśli, parafia ludziom grodowym i sąsiednim osadom służyła… .Obszar parafii starogrodzkiej samej, a więcej jeszcze gdy kijewską do niej zaliczymy, nie pozwala byśmy założenie jej Krzyżakom przypisali. Trzeba ją tedy koniecznie miedzy dawniejsze policzyć, między te, które jeszcze książęta lub królowie polscy przed początkiem XIII wieku założyli. Uwzględniając zaś to, że Starogród już przed osadzeniem Krzyżaków obronnem był miejscem, można by nawet twierdzić , że tu prawdopodobnie od samego zaprowadzenia wiary św. gród się znajdował a w nim też służba boska się pełniła.”
W opracowaniu pn. „Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość ” wydanej w 1996r.pod redakcją ks. Stanisława Kardasza czytamy: „Prawdopodobnie początki ośrodka religijnego w Starogrodzie wiążą się z istnieniem tu grodu wczesnośredniowiecznego. Z końca XIII w. pochodzi pierwotny murowany kościół. Bezpośrednie wzmianki o parafii posiadamy dopiero z początku XV w., kiedy to wymienieni są kapłani, oraz z 1445r., kiedy to parafia wymieniona została w planowanym synodzie świeckim diecezji chełmińskiej. Pierwotnie kościół nosił wezwanie św. Piotra, później otrzymał wezwanie św. Barbary. Obecny kościół pochodzi z 1754 r. ufundowany przez biskupa Wojciecha St. Leskiego.”
Kościół parafialny jest najcenniejszą i wyróżniającą się budowlą Starogrodu.
Pierwszy murowany kościół powstał pod koniec XIII wieku. Pierwotnie kościół nosił nazwę św. Piotra, później otrzymał wezwanie św. Barbary. Obecny budynek pochodzi z 1754 roku i powstał na miejscu poprzedniego, gotyckiego, prawdopodobnie na starych fundamentach. Został ufundowany przez biskupa Wojciecha Stanisława Leskiego. Kościół jest późnobarokowy, nieorientowany. Murowany z cegły, otynkowany, na niskim cokole. Na przedniej elewacji budynku znajduje się marmurowa tablica fundacyjna z datą 1758 i herbami Nałęcz i biskupa Leskiego , a w środkowej niszy rzeźba Chrystusa Dobrego Pasterza. W kościele przeważa wystrój XVIII-wieczny. Sztukę późnego baroku reprezentują: ołtarz główny ze św. Barbarą, aniołem i młodzieńcem (prawdopodobnie św. Stanisław Kostka). Na rokokowy wystrój świątyni składają się: ambona, drzwi, portal i polichromowany strop w prezbiterium, epitafium biskupa Leskiego. Na uwagę zasługują także dwa dzwony.
Pierwszy kościół w tym miejscu wzmiankowany jest już w roku 1276. Obecny został wybudowany w 1754 roku w miejscu poprzedniego - gotyckiego. W kościele przeważa wystrój XVIII wieczny.